.Doktor Elizabeth Kubler-Ross, ekspertka w radzeniu sobie z żalem po śmierci i stracie bliskiej osoby, wyszczególniła pięć etapów żalu.

 

Etap 1 – Zaprzeczenie

Jest to odmowa akceptacji tego, co się stało. Tak właśnie nasz organizm radzi sobie z szokiem. Można się czuć otępiałym albo po prostu nie wierzyć w to, co słyszymy. Jeśli się kogoś straciło, może się nawet wydawać, że dostrzegamy tę osobę w tłumie.

 

Etap 2 – Złość

Może nastąpić złoszczenie się na osobę, która jest chora albo umiera, na siebie albo po prostu na wszystko. Taką złość ludzie często wyładowują na bliskich osobach albo na sobie. Ten etap odstrasza wiele osób, które chciałyby pomóc. Warto o tym pamiętać, jeśli przyjaciel przeżywa żałobę.

 

Etap 3 – Negocjacje

Na tym etapie próbujemy dobijać targów ze sobą lub Bogiem i obiecujemy że, coś zrobimy, jeśli tylko życie wróci do normalności. To etap powodujący strach, ponieważ gdy się kończy, zdajemy sobie sprawę, że nie masz kontroli nad tym, co się dzieje.

 

Etap 4 –Smutek

Okres głębokiego smutku, złego nastroju i tęsknoty za przeszłością, następujący, gdy dociera do nas świadomość tego, co się wydarzyło. Może się okazać, że będąc w nim, nie potrafimy cieszyć się życiem i wyobrażamy sobie, że to się już nigdy nie zmieni. Nasze zwyczaje żywieniowe i rytm snu mogą zostać drastycznie zachwiane, a my możemy potrzebować lekarza.

 

Etap 5 – Akceptacja

 

Etap, w którym przyjmujemy w końcu do wiadomości, że życie się zmieniło, prawdopodobnie na zawsze. Nie próbujemy zapomnieć o tym, co się stało. Po prostu ruszamy dalej. W tym momencie proces przeżywania żalu się kończy.

 

Smutek to...

 

-Poczucie zmartwienia, kiedy myślimy o osobie, którą straciliśmy.

-Płacz, kiedy o niej myślimy.

-Poczucie, że nigdy nie przestaniemy za nią tęsknić.

-Poczucie, że  w naszym życiu jest ogromna pustka.

 

Głęboka depresja to...

 

-Poczucie, że nie ma nadziei.

-Uczucie, że nie jesteśmy w stanie wykonywać swoich normalnych obowiązków.

-Wrażenie, że utknęliśmy w jednym miejscu i nie możemy ruszyć do przodu.

-Stały stan przygnębienia, otępienia, niechęci do życia.

-Głęboka niechęć do zadbania o siebie.

Koniecznie trzeba porozmawiać ze swoim lekarzem.