• Propozycja wymagań programowych na poszczególne oceny przygotowana

        na podstawie treści zawartych w podstawie programowej, programie nauczania

        oraz podręczniku dla klasy ósmej szkoły podstawowej Chemia Nowej Ery.

        Wyróżnione wymagania programowe odpowiadają wymaganiom ogólnym i szczegółowym

        zawartym w treściach nauczania podstawy programowej.

         

        VII. Kwasy

        Ocena dopuszczająca

        [1]

        Ocena dostateczna

        [1 + 2]

        Ocena dobra

        [1 + 2 + 3]

        Ocena bardzo dobra

        [1 + 2 + 3 + 4]

        Uczeń:

        -wymienia zasady bhp dotyczące obchodzenia się z kwasami

        -zalicza kwasy do elektrolitów

        -definiuje pojęcie kwasy zgodnie z teorią Arrheniusa

        -opisuje budowę kwasów

        -opisuje różnice w budowie kwasów beztlenowych i kwasów tlenowych

        -zapisuje wzory sumaryczne kwasów: HCl, H2S, H2SO4, H2SO3, HNO3, H2CO3, H3PO4

        -zapisuje wzory strukturalne kwasów beztlenowych

        -podaje nazwy poznanych kwasów

        -wskazuje wodór i resztę kwasową we wzorze kwasu

        -wyznacza wartościowość reszty kwasowej

        -wyjaśnia, jak można otrzymać np. kwas chlorowodorowy, siarkowy(IV)

        -wyjaśnia, co to jest tlenek kwasowy

        -opisuje właściwości kwasów, np.: chlorowodorowego, azotowego(V) i siarkowego(VI)

        -stosuje zasadę rozcieńczania kwasów

        -opisuje podstawowe zastosowania kwasów: chlorowodorowego, azotowego(V) i siarkowego(VI)

        -wyjaśnia, na czym polega dysocjacja jonowa (elektrolityczna) kwasów

        -definiuje pojęcia: jon, kationanion

        -zapisuje równania reakcji dysocjacji jonowej kwasów (proste przykłady)

        -wymienia rodzaje odczynu roztworu

        -wymienia poznane wskaźniki

        -określa zakres pH i barwy wskaźników dla poszczególnych odczynów

        -rozróżnia doświadczalnie odczyny roztworów za pomocą wskaźników

        -wyjaśnia pojęcie kwaśne opady

        -oblicza masy cząsteczkowe HCl i H2S

        Uczeń:

        udowadnia, dlaczego w nazwie danego kwasu pojawia się wartościowość

        zapisuje wzory strukturalne poznanych kwasów

        wymienia metody otrzymywania kwasów tlenowych i kwasów beztlenowych

        zapisuje równania reakcji otrzymywania poznanych kwasów

        wyjaśnia pojęcie tlenek kwasowy

        wskazuje przykłady tlenków kwasowych

        opisuje właściwości poznanych kwasów

        opisuje zastosowania poznanych kwasów

        wyjaśnia pojęcie dysocjacja jonowa

        zapisuje wybrane równania reakcji dysocjacji jonowej kwasów

        nazywa kation H+ i aniony reszt kwasowych

        określa odczyn roztworu (kwasowy)

        wymienia wspólne właściwości kwasów

        wyjaśnia, z czego wynikają wspólne właściwości kwasów

        zapisuje obserwacje z przeprowadzanych doświadczeń

        posługuje się skalą pH

        bada odczyn i pH roztworu

        wyjaśnia, jak powstają kwaśne opady

        podaje przykłady skutków kwaśnych opadów

        oblicza masy cząsteczkowe kwasów

        oblicza zawartość procentową pierwiastków chemicznych w cząsteczkach kwasów

        Uczeń:

        zapisuje równania reakcji otrzymywania wskazanego kwasu

        wyjaśnia, dlaczego podczas pracy ze stężonymi roztworami kwasów należy zachować szczególną ostrożność

        projektuje doświadczenia, w wyniku których można otrzymać omawiane na lekcjach kwasy

        wymienia poznane tlenki kwasowe

        wyjaśnia zasadę bezpiecznego rozcieńczania stężonego roztworu kwasu siarkowego(VI)

        planuje doświadczalne wykrycie białka w próbce żywności (np.: w serze, mleku, jajku)

        opisuje reakcję ksantoproteinową

        zapisuje i odczytuje równania reakcji dysocjacji jonowej (elektrolitycznej) kwasów

        zapisuje i odczytuje równania reakcji dysocjacji jonowej (elektrolitycznej) w formie stopniowej dla H2S, H2CO3

        określa kwasowy odczyn roztworu na podstawie znajomości jonów obecnych w badanym roztworze

        opisuje doświadczenia przeprowadzane na lekcjach (schemat, obserwacje, wniosek)

        podaje przyczyny odczynu roztworów: kwasowego, zasadowego, obojętnego

        interpretuje wartość pH w ujęciu jakościowym (odczyny: kwasowy, zasadowy, obojętny)

        opisuje zastosowania wskaźników

        planuje doświadczenie, które pozwala zbadać pH produktów występujących w życiu codziennym

        rozwiązuje zadania obliczeniowe o wyższym stopniu trudności

        analizuje proces powstawania i skutki kwaśnych opadów

        proponuje niektóre sposoby ograniczenia powstawania kwaśnych opadów

        Uczeń:

        zapisuje wzór strukturalny kwasu nieorganicznego o podanym wzorze sumarycznym

        nazywa dowolny kwas tlenowy (określenie wartościowości pierwiastków chemicznych, uwzględnienie ich w nazwie)

        projektuje i przeprowadza doświadczenia, w których wyniku można otrzymać kwasy

        identyfikuje kwasy na podstawie podanych informacji

        odczytuje równania reakcji chemicznych

        rozwiązuje zadania obliczeniowe o wyższym stopniu trudności

        proponuje sposoby ograniczenia powstawania kwaśnych opadów

        wyjaśnia pojęcie skala pH

         

        Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który opanował wszystkie treści z podstawy.

        programowej oraz rozwiązuje zadania o wysokim stopniu trudności. 

         

         

        VIII. Sole

         

        Ocena dopuszczająca

        [1]

        Ocena dostateczna

        [1 + 2]

        Ocena dobra

        [1 + 2 + 3]

        Ocena bardzo dobra

        [1 + 2 + 3 + 4]

        Uczeń:

        -opisuje budowę soli

        tworzy i zapisuje wzory sumaryczne soli (np. chlorków, siarczków)

        wskazuje metal i resztę kwasową we wzorze soli

        tworzy nazwy soli na podstawie wzorów sumarycznych (proste przykłady)

        tworzy i zapisuje wzory sumaryczne soli na podstawie ich nazw (np. wzory soli kwasów: chlorowodorowego, siarkowodorowego i metali, np. sodu, potasu i wapnia)

        wskazuje wzory soli wśród wzorów różnych związków chemicznych

        definiuje pojęcie dysocjacja jonowa (elektrolityczna) soli

        dzieli sole ze względu na ich rozpuszczalność w wodzie

        ustala rozpuszczalność soli w wodzie na podstawie tabeli rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodzie

        zapisuje równania reakcji dysocjacji jonowej (elektrolitycznej) soli rozpuszczalnych w wodzie (proste przykłady)

        podaje nazwy jonów powstałych w wyniku dysocjacji jonowej soli (proste przykłady)

        opisuje sposób otrzymywania soli trzema podstawowymi metodami (kwas + zasada, metal + kwas, tlenek metalu + kwas)

        zapisuje cząsteczkowo równania reakcji otrzymywania soli (proste przykłady)

        definiuje pojęcia reakcja zobojętnianiareakcja strąceniowa

        odróżnia zapis cząsteczkowy od zapisu jonowego równania reakcji chemicznej

        określa związek ładunku jonu z wartościowością metalu i reszty kwasowej

        podaje przykłady zastosowań najważniejszych soli

        Uczeń:

        wymienia cztery najważniejsze sposoby otrzymywania soli

        podaje nazwy i wzory soli (typowe przykłady)

        zapisuje równania reakcji zobojętniania w formach: cząsteczkowej, jonowej oraz jonowej skróconej

        podaje nazwy jonów powstałych w wyniku dysocjacji jonowej soli

        odczytuje równania reakcji otrzymywania soli (proste przykłady)

        korzysta z tabeli rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodzie

        zapisuje równania reakcji otrzymywania soli (reakcja strąceniowa) w formach cząsteczkowej i jonowej (proste przykłady)

        zapisuje i odczytuje wybrane równania reakcji dysocjacji jonowej soli

        dzieli metale ze względu na ich aktywność chemiczną (szereg aktywności metali)

        opisuje sposoby zachowania się metali w reakcji z kwasami (np. miedź i magnez w reakcji z kwasem chlorowodorowym)

        zapisuje obserwacje z doświadczeń przeprowadzanych na lekcji

        wymienia zastosowania najważniejszych soli

        Uczeń:

        tworzy i zapisuje nazwy i wzory soli: chlorków, siarczków, azotanów(V), siarczanów(IV), siarczanów(VI), węglanów, fosforanów(V) (ortofosforanów(V))

        zapisuje i odczytuje równania dysocjacji jonowej (elektrolitycznej) soli

        otrzymuje sole doświadczalnie

        wyjaśnia przebieg reakcji zobojętniania i reakcji strąceniowej

        zapisuje równania reakcji otrzymywania soli

        ustala, korzystając z szeregu aktywności metali, które metale reagują z kwasami według schematu: metal + kwas ® sól + wodór

        projektuje i przeprowadza reakcję zobojętniania (HCl + NaOH)

        swobodnie posługuje się tabelą rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodzie

        projektuje doświadczenia pozwalające otrzymać substancje trudno rozpuszczalne i praktycznie nierozpuszczalne (sole i wodorotlenki) w reakcjach strąceniowych

        zapisuje odpowiednie równania reakcji w formie cząsteczkowej i jonowej (reakcje otrzymywania substancji trudno rozpuszczalnych i praktycznie nierozpuszczalnych w reakcjach strąceniowych)

        podaje przykłady soli występujących w przyrodzie

        wymienia zastosowania soli

        opisuje doświadczenia przeprowadzane na lekcjach (schemat, obserwacje, wniosek)

        Uczeń:

        wymienia metody otrzymywania soli

        przewiduje, czy zajdzie dana reakcja chemiczna (poznane metody, tabela rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodzie, szereg aktywności metali)

        zapisuje i odczytuje równania reakcji otrzymywania dowolnej soli

        wyjaśnia, jakie zmiany zaszły w odczynie roztworów poddanych reakcji zobojętniania

        proponuje reakcję tworzenia soli trudno rozpuszczalnej i praktycznie nierozpuszczalnej

        przewiduje wynik reakcji strąceniowej

        identyfikuje sole na podstawie podanych informacji

        podaje zastosowania reakcji strąceniowych

        projektuje i przeprowadza doświadczenia dotyczące otrzymywania soli

        przewiduje efekty zaprojektowanych doświadczeń dotyczących otrzymywania soli (różne metody)

        opisuje zaprojektowane doświadczenia

         

        Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który opanował wszystkie treści z podstawy

        programowej oraz rozwiązuje zadania o wysokim stopniu trudności. 

         

        IX. Związki węgla z wodorem

         

         

        Ocena dopuszczająca

        [1]

        Ocena dostateczna

        [1 + 2]

        Ocena dobra

        [1 + 2 + 3]

        Ocena bardzo dobra

        [1 + 2 + 3 + 4]

        Uczeń:

        wyjaśnia pojęcie związki organiczne

        podaje przykłady związków chemicznych zawierających węgiel

        wymienia naturalne źródła węglowodorów

        wymienia nazwy produktów destylacji ropy naftowej i podaje przykłady ich zastosowania

        stosuje zasady bhp w pracy z gazem ziemnym oraz produktami przeróbki ropy naftowej

        definiuje pojęcie węglowodory

        definiuje pojęcie szereg homologiczny

        definiuje pojęcia: węglowodory nasycone, węglowodory nienasycone, alkany, alkeny, alkiny

        zalicza alkany do węglowodorów nasyconych, a alkeny i alkiny – do nienasyconych

        zapisuje wzory sumaryczne: alkanów, alkenów i alkinów o podanej liczbie atomów węgla

        rysuje wzory strukturalne i półstrukturalne (grupowe): alkanów, alkenów i alkinów o łańcuchach prostych (do pięciu atomów węgla w cząsteczce)

        podaje nazwy systematyczne alkanów (do pięciu atomów węgla w cząsteczce)

        podaje wzory ogólne: alkanów, alkenów i alkinów

        podaje zasady tworzenia nazw alkenów i alkinów

        przyporządkowuje dany węglowodór do odpowiedniego szeregu homologicznego

        opisuje budowę i występowanie metanu

        opisuje właściwości fizyczne i chemiczne metanu, etanu

        wyjaśnia, na czym polegają spalanie całkowite i spalanie niecałkowite

        zapisuje równania reakcji spalania całkowitego i spalania niecałkowitego metanu, etanu

        podaje wzory sumaryczne i strukturalne etenu i etynu

        opisuje najważniejsze właściwości etenu i etynu

        definiuje pojęcia: polimeryzacja, monomerpolimer

        opisuje najważniejsze zastosowania metanu, etenu i etynu

        opisuje wpływ węglowodorów nasyconych i węglowodorów nienasyconych na wodę bromową (lub rozcieńczony roztwór manganianu(VII) potasu)

        Uczeń:

        wyjaśnia pojęcie szereg homologiczny

        tworzy nazwy alkenów i alkinów na podstawie nazw odpowiednich alkanów

        zapisuje wzory: sumaryczne, strukturalne i półstrukturalne (grupowe); podaje nazwy: alkanów, alkenów i alkinów

        buduje model cząsteczki: metanu, etenu, etynu

        wyjaśnia różnicę między spalaniem całkowitym a spalaniem niecałkowitym

        opisuje właściwości fizyczne i chemiczne (spalanie) alkanów (metanu, etanu) oraz etenu i etynu

        zapisuje i odczytuje równania reakcji spalania metanu, etanu, przy dużym i małym dostępie tlenu

        pisze równania reakcji spalania etenu i etynu

        porównuje budowę etenu i etynu

        wyjaśnia, na czym polegają reakcje przyłączania i polimeryzacji

        opisuje właściwości i niektóre zastosowania polietylenu

        wyjaśnia, jak można doświadczalnie odróżnić węglowodory nasycone od węglowodorów nienasyconych, np. metan od etenu czy etynu

        wyjaśnia, od czego zależą właściwości węglowodorów

        wykonuje proste obliczenia dotyczące węglowodorów

        podaje obserwacje do wykonywanych na lekcji doświadczeń

        Uczeń:

        tworzy wzory ogólne alkanów, alkenów, alkinów (na podstawie wzorów kolejnych związków chemicznych w danym szeregu homologicznym)

        proponuje sposób doświadczalnego wykrycia produktów spalania węglowodorów

        zapisuje równania reakcji spalania alkanów przy dużym i małym dostępie tlenu

        zapisuje równania reakcji spalania alkenów i alkinów

        zapisuje równania reakcji otrzymywania etynu

        odczytuje podane równania reakcji chemicznej

        zapisuje równania reakcji etenu i etynu z bromem, polimeryzacji etenu

        opisuje rolę katalizatora w reakcji chemicznej

        wyjaśnia zależność między długością łańcucha węglowego a właściwościami fizycznymi alkanów (np. stanem skupienia, lotnością, palnością, gęstością, temperaturą topnienia i wrzenia)

        wyjaśnia, co jest przyczyną większej reaktywności węglowodorów nienasyconych w porównaniu z węglowodorami nasyconymi

        opisuje właściwości i zastosowania polietylenu

        projektuje doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie węglowodorów nasyconych od węglowodorów nienasyconych

        opisuje przeprowadzane doświadczenia chemiczne

        wykonuje obliczenia związane z węglowodorami

        wyszukuje informacje na temat zastosowań alkanów, etenu i etynu; wymienia je

        zapisuje równanie reakcji polimeryzacji etenu

        Uczeń:

        analizuje właściwości węglowodorów

        porównuje właściwości węglowodorów nasyconych i węglowodorów nienasyconych

        wyjaśnia zależność między długością łańcucha węglowego a właściwościami fizycznymi alkanów

        opisuje wpływ wiązania wielokrotnego w cząsteczce węglowodoru na jego reaktywność

        zapisuje równania reakcji przyłączania (np. bromowodoru, wodoru, chloru) do węglowodorów zawierających wiązanie wielokrotne

        projektuje doświadczenia chemiczne dotyczące węglowodorów

        projektuje i przeprowadza doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie węglowodorów nasyconych od węglowodorów nienasyconych

        stosuje zdobytą wiedzę do rozwiązywania zadań obliczeniowych o wysokim stopniu trudności

        analizuje znaczenie węglowodorów w życiu codziennym

         

        Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który opanował wszystkie treści z podstawy

        programowej oraz rozwiązuje zadania o wysokim stopniu trudności. 

         

        X. Pochodne węglowodorów

         

         

        Ocena dopuszczająca

        [1]

        Ocena dostateczna

        [1 + 2]

        Ocena dobra

        [1 + 2 + 3]

        Ocena bardzo dobra

        [1 + 2 + 3 + 4]

        Uczeń:

        dowodzi, że alkohole, kwasy karboksylowe, estry i aminokwasy są pochodnymi węglowodorów

        opisuje budowę pochodnych węglowodorów (grupa węglowodorowa + grupa funkcyjna)

        wymienia pierwiastki chemiczne wchodzące w skład pochodnych węglowodorów

        zalicza daną substancję organiczną do odpowiedniej grupy związków chemicznych

        wyjaśnia, co to jest grupa funkcyjna

        zaznacza grupy funkcyjne w alkoholach, kwasach karboksylowych, estrach, aminokwasach; podaje ich nazwy

        zapisuje wzory ogólne alkoholi, kwasów karboksylowych i estrów

        dzieli alkohole na monohydroksylowe i polihydroksylowe

        zapisuje wzory sumaryczne i rysuje wzory półstrukturalne (grupowe), strukturalne alkoholi monohydroksylowych o łańcuchach prostych zawierających do trzech atomów węgla w cząsteczce

        wyjaśnia, co to są nazwy zwyczajowe i nazwy systematyczne

        tworzy nazwy systematyczne alkoholi monohydroksylowych o łańcuchach prostych zawierających do trzech atomów węgla w cząsteczce, podaje zwyczajowe (metanolu, etanolu)

        rysuje wzory półstrukturalne (grupowe), strukturalne kwasów monokarboksylowych o łańcuchach prostych zawierających do dwóch atomów węgla w cząsteczce; podaje ich nazwy systematyczne i zwyczajowe (kwasu metanowego i kwasu etanowego)

        zaznacza resztę kwasową we wzorze kwasu karboksylowego

        opisuje najważniejsze właściwości metanolu, etanolu i glicerolu oraz kwasów etanowego i metanowego

        bada właściwości fizyczne glicerolu

        zapisuje równanie reakcji spalania metanolu

        opisuje podstawowe zastosowania etanolu i kwasu etanowego

        dzieli kwasy karboksylowe na nasycone i nienasycone

        wymienia najważniejsze kwasy tłuszczowe

        opisuje najważniejsze właściwości długołańcuchowych kwasów karboksylowych (stearynowego i oleinowego)

        definiuje pojęcie mydła

        wymienia związki chemiczne, które są substratami reakcji estryfikacji

        definiuje pojęcie estry

        wymienia przykłady występowania estrów w przyrodzie

        opisuje zagrożenia związane z alkoholami (metanol, etanol)

        wśród poznanych substancji wskazuje te, które mają szkodliwy wpływ na organizm

        omawia budowę i właściwości aminokwasów (na przykładzie glicyny)

        podaje przykłady występowania aminokwasów

        wymienia najważniejsze zastosowania poznanych związków chemicznych (np. etanol, kwas etanowy, kwas stearynowy)

        Uczeń:

        zapisuje nazwy i wzory omawianych grup funkcyjnych

        wyjaśnia, co to są alkohole polihydroksylowe

        zapisuje wzory i podaje nazwy alkoholi monohydroksylowych o łańcuchach prostych (zawierających do pięciu atomów węgla w cząsteczce)

        zapisuje wzory sumaryczny i półstrukturalny (grupowy) propano-1,2,3-triolu (glicerolu)

        uzasadnia stwierdzenie, że alkohole i kwasy karboksylowe tworzą szeregi homologiczne

        podaje odczyn roztworu alkoholu

        opisuje fermentację alkoholową

        zapisuje równania reakcji spalania etanolu

        podaje przykłady kwasów organicznych występujących w przyrodzie (np. kwasy: mrówkowy, szczawiowy, cytrynowy) i wymienia ich zastosowania

        tworzy nazwy prostych kwasów karboksylowych (do pięciu atomów węgla w cząsteczce) i zapisuje ich wzory sumaryczne i strukturalne

        podaje właściwości kwasów metanowego (mrówkowego) i etanowego (octowego)

        bada wybrane właściwości fizyczne kwasu etanowego (octowego)

        opisuje dysocjację jonową kwasów karboksylowych

        bada odczyn wodnego roztworu kwasu etanowego (octowego)

        zapisuje równania reakcji spalania i reakcji dysocjacji jonowej kwasów metanowego i etanowego

        zapisuje równania reakcji kwasów metanowego i etanowegometalami, tlenkami metali i wodorotlenkami

        podaje nazwy soli pochodzących od kwasów metanowego i etanowego

        podaje nazwy długołańcuchowych kwasów monokarboksylowych (przykłady)

        zapisuje wzory sumaryczne kwasów: palmitynowego, stearynowego i oleinowego

        wyjaśnia, jak można doświadczalnie udowodnić, że dany kwas karboksylowy jest kwasem nienasyconym

        podaje przykłady estrów

        wyjaśnia, na czym polega reakcja estryfikacji

        tworzy nazwy estrów pochodzących od podanych nazw kwasów i alkoholi (proste przykłady)

        opisuje sposób otrzymywania wskazanego estru (np. octanu etylu)

        zapisuje równania reakcji otrzymywania estru (proste przykłady, np. octanu metylu)

        wymienia właściwości fizyczne octanu etylu

        opisuje negatywne skutki działania etanolu na organizm

        bada właściwości fizyczne omawianych związków

        zapisuje obserwacje z wykonywanych doświadczeń chemicznych

        Uczeń:

        wyjaśnia, dlaczego alkohol etylowy ma odczyn obojętny

        wyjaśnia, w jaki sposób tworzy się nazwę systematyczną glicerolu

        zapisuje równania reakcji spalania alkoholi

        podaje nazwy zwyczajowe i systematyczne alkoholi i kwasów karboksylowych

        wyjaśnia, dlaczego niektóre wyższe kwasy karboksylowe nazywa się kwasami tłuszczowymi

        porównuje właściwości kwasów organicznych i nieorganicznych

        bada i opisuje wybrane właściwości fizyczne i chemiczne kwasu etanowego (octowego)

        porównuje właściwości kwasów karboksylowych

        opisuje proces fermentacji octowej

        dzieli kwasy karboksylowe

        zapisuje równania reakcji chemicznych kwasów karboksylowych

        podaje nazwy soli kwasów organicznych

        określa miejsce występowania wiązania podwójnego w cząsteczce kwasu oleinowego

        podaje nazwy i rysuje wzory półstrukturalne (grupowe) długołańcuchowych kwasów monokarboksylowych (kwasów tłuszczowych) nasyconych (palmitynowego, stearynowego) i nienasyconego (oleinowego)

        projektuje doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie kwasu oleinowego od kwasów palmitynowego lub stearynowego

        zapisuje równania reakcji chemicznych prostych kwasów karboksylowych z alkoholami monohydroksylowymi

        zapisuje równania reakcji otrzymywania podanych estrów

        tworzy wzory estrów na podstawie nazw kwasów i alkoholi

        tworzy nazwy systematyczne i zwyczajowe estrów na podstawie nazw odpowiednich kwasów karboksylowych i alkoholi

        zapisuje wzór poznanego aminokwasu

        opisuje budowę oraz wybrane właściwości fizyczne i chemiczne aminokwasów na przykładzie kwasu aminooctowego (glicyny)

        opisuje właściwości omawianych związków chemicznych

        wymienia zastosowania: metanolu, etanolu, glicerolu, kwasu metanowego, kwasu octowego

        bada niektóre właściwości fizyczne i chemiczne omawianych związków

        opisuje przeprowadzone doświadczenia chemiczne

        Uczeń:

        proponuje doświadczenie chemiczne do podanego tematu z działu Pochodne węglowodorów

        opisuje doświadczenia chemiczne (schemat, obserwacje, wniosek)

        przeprowadza doświadczenia chemiczne do działu Pochodne węglowodorów

        zapisuje wzory podanych alkoholi i kwasów karboksylowych

        zapisuje równania reakcji chemicznych alkoholi, kwasów karboksylowych o wyższym stopniu trudności (np. więcej niż pięć atomów węgla w cząsteczce)

        wyjaśnia zależność między długością łańcucha węglowego a stanem skupienia i reaktywnością alkoholi oraz kwasów karboksylowych

        zapisuje równania reakcji otrzymywania estru o podanej nazwie lub podanym wzorze

        planuje i przeprowadza doświadczenie pozwalające otrzymać ester o podanej nazwie

        opisuje właściwości estrów w aspekcie ich zastosowań

        przewiduje produkty reakcji chemicznej

        identyfikuje poznane substancje

        omawia szczegółowo przebieg reakcji estryfikacji

        omawia różnicę między reakcją estryfikacji a reakcją zobojętniania

        zapisuje równania reakcji chemicznych w formach: cząsteczkowej, jonowej i skróconej jonowej

        analizuje konsekwencje istnienia dwóch grup funkcyjnych w cząsteczce aminokwasu

        zapisuje równanie kondensacji dwóch cząsteczek glicyny

        opisuje mechanizm powstawania wiązania peptydowego

        rozwiązuje zadania dotyczące pochodnych węglowodorów (o dużym stopniu trudności)

         

        Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który opanował wszystkie treści z podstawy

        programowej oraz rozwiązuje zadania o wysokim stopniu trudności. 

         

        XI. Substancje o znaczeniu biologicznym

         

         

        Ocena dopuszczająca

        [1]

        Ocena dostateczna

        [1 + 2]

        Ocena dobra

        [1 + 2 + 3]

        Ocena bardzo dobra

        [1 + 2 + 3 + 4]

        Uczeń:

        wymienia główne pierwiastki chemiczne wchodzące w skład organizmu

        wymienia podstawowe składniki żywności i miejsca ich występowania

        wymienia pierwiastki chemiczne, których atomy wchodzą w skład cząsteczek: tłuszczów, cukrów (węglowodanów) i białek

        dzieli tłuszcze ze względu na: pochodzenie i stan skupienia

        zalicza tłuszcze do estrów

        wymienia rodzaje białek

        dzieli cukry (sacharydy) na cukry proste i cukry złożone

        definiuje białka jako związki chemiczne powstające z aminokwasów

        wymienia przykłady: tłuszczów, sacharydów i białek

        wyjaśnia, co to są węglowodany

        wymienia przykłady występowania celulozy i skrobi w przyrodzie

        podaje wzory sumaryczne: glukozy i fruktozy, sacharozy, skrobi i celulozy

        wymienia zastosowania poznanych cukrów

        wymienia najważniejsze właściwości omawianych związków chemicznych

        definiuje pojęcia: denaturacja, koagulacja, żel, zol

        wymienia czynniki powodujące denaturację białek

        podaje reakcje charakterystyczne białek i skrobi

        opisuje znaczenie: wody, tłuszczów, białek, sacharydów, witamin i mikroelementów dla organizmu

        wyjaśnia, co to są związki wielkocząsteczkowe; wymienia ich przykłady

        wymienia funkcje podstawowych składników odżywczych

        Uczeń:

        wyjaśnia rolę składników odżywczych w prawidłowym funkcjonowaniu organizmu

        opisuje budowę cząsteczki tłuszczu jako estru glicerolu i kwasów tłuszczowych

        opisuje wybrane właściwości fizyczne tłuszczów

        opisuje wpływ oleju roślinnego na wodę bromową

        wyjaśnia, jak można doświadczalnie odróżnić tłuszcze nienasycone od tłuszczów nasyconych

        opisuje właściwości białek

        wymienia czynniki powodujące koagulację białek

        opisuje właściwości fizyczne: glukozy, fruktozy, sacharozy, skrobi i celulozy

        bada właściwości fizyczne wybranych związków chemicznych (glukozy, fruktozy, sacharozy, skrobi i celulozy)

        zapisuje równanie reakcji sacharozy z wodą za pomocą wzorów sumarycznych

        opisuje przebieg reakcji chemicznej skrobi z wodą

        wykrywa obecność skrobi i białka w produktach spożywczych

        Uczeń:

        podaje wzór ogólny tłuszczów

        omawia różnice w budowie tłuszczów stałych i tłuszczów ciekłych

        wyjaśnia, dlaczego olej roślinny odbarwia wodę bromową

        definiuje białka jako związki chemiczne powstające w wyniku kondensacji aminokwasów

        definiuje pojęcia: peptydy, peptyzacja, wysalanie białek

        opisuje różnice w przebiegu denaturacji i koagulacji białek

        wyjaśnia, co to znaczy, że sacharoza jest disacharydem

        wymienia różnice we właściwościach fizycznych skrobi i celulozy

        zapisuje poznane równania reakcji sacharydów z wodą

        definiuje pojęcie wiązanie peptydowe

        projektuje i przeprowadza doświadczenie chemiczne umożliwiające odróżnienie tłuszczu nienasyconego od tłuszczu nasyconego

        projektuje doświadczenia chemiczne umożliwiające wykrycie białka za pomocą stężonego roztworu kwasu azotowego(V)

        planuje doświadczenia chemiczne umożliwiające badanie właściwości omawianych związków chemicznych

        opisuje przeprowadzone doświadczenia chemiczne

        opisuje znaczenie i zastosowania skrobi, celulozy i innych poznanych związków chemicznych

        Uczeń:                      

        podaje wzór tristearynianu glicerolu

        projektuje i przeprowadza doświadczenia chemiczne umożliwiające wykrycie białka

        wyjaśnia, na czym polega wysalanie białek

        wyjaśnia, dlaczego skrobia i celuloza są polisacharydami

        wyjaśnia, co to są dekstryny

        omawia przebieg reakcji chemicznej skrobi z wodą

        planuje i przeprowadza doświadczenie chemiczne weryfikujące postawioną hipotezę

        identyfikuje poznane substancje

        Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który opanował wszystkie treści z podstawy

        programowej oraz rozwiązuje zadania o wysokim stopniu trudności. 

    • Kontakty

      • Szkoła Podstawowa im. prof. Wilhelminy Iwanowskiej w Pigży
      • 056 674 08 28 fax: 056 674 08 28
      • Szkoła Podstawowa w Pigży, ul. Szkolna 14, 87 - 152 Łubianka

        Poland
      • GMINA ŁUBIANKA
        ul. Aleja Jana Pawła II 8
        87-152 Łubianka
  • Galeria zdjęć

      brak danych