Telewizja ma dwie twarze. Z jednej strony dostarcza wiedzy a więc rozwija zainteresowania dziecka(np. programy edukacyjne – przyrodnicze, geograficzne, techniczne), z drugiej strony stanowi niebezpieczeństwo dla dziecka. Zdarza się, że w domach telewizor włączony jest przez cały czas przez co dziecko bardzo dużo czasu spędza przed telewizorem, oglądając filmy, programy nie przeznaczone dla niego. Wiele programów, bajek jest lekcja agresji. Oglądanie przemocy wzmaga agresywne zachowania dzieci, które bezkrytyczne wobec tego co widzą – stają się obojętne na przemoc i tragedie.

Telewizja wytwarza fałszywy obraz rzeczywistości, w której problemy można łatwo rozwiązać, często za pomocą siły i przemocy. Często słyszymy, że młodzi ludzie, którzy np. brutalnie kogoś pobili odtwarzali widziane wiele razy sceny z filmu. Fenomen mózgu dziecka polega na tym, że nawet  gdy nie patrzy ono w telewizor, a tylko bawi się w pokoju, w którym jest włączony – wszystko dokładnie słyszy, koduje i np. zdarza się, że zaczyna bić młodszą siostrę czy znęcać się nad psem. Badania prowadzone przez psychologów dowodzą, iż najbardziej szkodliwy wpływ agresji telewizyjnej można zauważyć u chłopców w wieku 6-9 lat. Te dzieci są szczególnie narażone na agresję , podobnie jak nastolatki w okresie dojrzewania. Wyuczone w tym wieku reakcje mogą utrwalić się na całe życie. Przemoc w mediach może prowadzić do narodzin agresji u młodego człowieka. Niestety stare sformułowanie przemoc rodzi przemoc jest niezwykle prawdziwe.

Telewizor nie może pełnić roli opiekunki do dziecka. Oglądanie telewizji ,,jak’’ leci sprawia, że sceny nieodpowiednie dla jego wieku mogą być niewłaściwie zinterpretowane. Malec przyzwyczaja się do biernego spędzania czasu.

Prowadzi do uzależnienia. Włączanie telewizora zaraz po przyjściu do domu, bez względu na emitowany program, jest pierwszym krokiem do telewizyjnego nałogu.

Sceny, których malec nie rozumie, jawią mu się jako senne koszmary. Dziecko staje się apatyczne, traci apetyt i zainteresowanie nauką.

Dzieci, które wolny czas poświęcają głównie telewizji i grom komputerowym, nie rozwijają zainteresowań. Nie utrzymują też kontaktów z rówieśnikami. W większości programów i gier dominuje przemoc, seks, wulgaryzmy. Dlatego ważna jest kontrola jakie programy ogląda dziecko i ile czasu spędza przed monitorem.

 

Niepokojące zachowania dziecka

Obserwuj dziecko. Oto sygnały, które mogą świadczyć o tym, że spędza przed telewizorem lub komputerem zbyt wiele czasu:

-Ma niewielu  przyjaciół, nikogo nie zaprasza i samo też nigdzie nie chodzi. Nie jest zainteresowane szukaniem kontaktów z rówieśnikami.-Natychmiast po przyjściu do domu włącza telewizję lub komputer i spędza w ten sposób kilka godzin. Oglądając telewizję ,,lata po kanałach”, na komputerze głównie gra.

-Zaniedbuje swoje obowiązki domowe. Przynosi ze szkoły gorsze stopnie, nie odrabia lekcji.

-Nie interesuje się niczym poza telewizją i komputerem. Nie chce uczestniczyć w zajęciach dodatkowych, zrezygnowało z innych, do tej pory ulubionych zajęć. Najchętniej wychodzi z domu, nie spotyka się z rodziną. Nie ma czasu na sporty, a jedyne, co sprawia mu radość, to nowa gra komputerowa.

 

 

Jak zapobiec złym przyzwyczajeniom

-Zaproponuj dziecku interesujące zajęcia. Gry i zabawy z kolegami na pewno będą atrakcyjniejsze od siedzenia przed szklanym ekranem.

-Po zakończeniu wybranego programu wyłączcie telewizor. W przeciwnym razie dziecko nabierze ochoty do obejrzenia następnej bajki.

-Ustal dokładnie codzienny plan zajęć dziecka. Ogranicz czas korzystania z telewizji i komputera.

-Zorganizuj dziecku inne zajęcia (sportowe, plastyczne, muzyczne). Może zaproponuj rodzinie niedzielny spacer zamiast poobiedniego seansu przed telewizorem?

-Zadbaj, by dziecko miało kontakt z rówieśnikami.

-Rozmawiając z dzieckiem, rozwijamy jego zainteresowanie światem oraz wykształcamy płynność wypowiedzi. Trzylatek przejawia niezwykłą ciekawość swoim otoczeniem i nasze wyjaśnienia dotyczące domu, rodziny, miasta czy środowiska zainteresują go bardziej niż kolejny film animowany.

-W czasie posiłków telewizor powinien być wyłączony.

-W czasie oglądania dobranocki nie zjadamy chrupek ani słonych paluszków

-W rzeczywistości dziecko woli zabawę z mamą lub tatą, zamiast popołudnia spędzonego przed telewizorem. Może wystarczy więc ciekawa propozycja rodziców?    

 

Rodzina jest w stanie najskuteczniej chronić dziecko przed zalewem agresji i brutalności. Na rodzicach spoczywa obowiązek nauczenia dziecka rozsądnego korzystania z telewizji. To do rodziców należy rola opiekunów, to oni są odpowiedzialni za to, co ich pociecha ogląda w TV i w jakie gra gry telewizyjne czy komputerowe. Harmonijnie funkcjonująca rodzina, o silnych więzach uczuciowych i realizująca przypisywane jej funkcje jest w stanie ustrzec dziecko przed zgubnym wpływem telewizyjnej agresji. Rodzina powinna być bastionem stabilizacji, bezpieczeństwa, przez który gwałt i brutalność nie mogą przeniknąć. Wszystkie inne grupy i instytucje jak szkoła mogą mieć jedynie charakter wspomagający.